We wszystkich przewodnikach o Gietrzwałdzie możemy przeczytać o Sanktuarium Matki Bożej oraz cudownych objawieniach. Gietrzwałd. Właśnie tam w czerwcu 1877 roku Matka Boża objawiła się dwóm nastoletnim dziewczynkom. Zachęcała do codziennego odmawiania różańca i życia zgodnie ze wskazaniami Ewangelii. Skutki tych wyjątkowych zdarzeń do dziś są zdumiewające.
Gietrzwałd – objawienia
27 czerwca 1877 r. wracająca z kościoła Justyna Szafryńska- 13-letnia dziewczynka, w pobliżu plebanii zobaczyła ubraną w białe szaty postać. Siedzącą na złocistym tronie osobę otaczała niezwykła jasność. Chwilę później zstąpił z nieba anioł ze złotymi skrzydłami. Kiedy dziewczynka odmówiła Pozdrowienie Anielskie, obie postacie uniosły się do nieba.
O tym niezwykłym zdarzeniu dziewczynka opowiedziała proboszczowi Augustynowi Weichselowi, który polecił, aby w następny dzień przyszła w to samo miejsce. Gdy kolejnego dnia zadzwoniono na Anioł Pański, drzewo klonu ponownie otoczyła poświata. Ukazali się dwaj aniołowie, którzy przyprowadzili Matkę Boską do złotego tronu. Najświętsza Dziewica, siedząc na tonie, trzymała w lewym ręku kulę ziemską, a na lewym kolanie Dzieciątko Jezus. Po chwili pojawił się jeszcze jeden anioł, który wskazał na wielki krzyż. W następnym objawieniu, gdy Matka Boża pojawiła się sama, pierwszy raz wizję miała towarzysząca Justynie 12-letnia Barbara Samulowska.
W sumie Matka Boża ukazała się 160 razy. Oprócz dziewcząt widziały ją także dwie kobiety: wdowa Elżbieta Bylitewska i 23-letnia Katarzyna Wieczorek. Podczas widzeń powiedziała: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta”, „Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali różaniec”. Na modlitwę i spotkania z Maryją przybywało do Gietrzwałdu tysiące pielgrzymów z okolicznych wsi, a także z terenów zagrabionych przez zaborców. W swoistym dialogu Matka Boska wzywała całą społeczność do kroczenia drogą wskazaną przez Chrystusa, zachęcała do odnowy duchowej oraz podejmowania walki z ludzkimi wadami. Pobłogosławiła także źródło, które płynęło kilkaset metrów za kościołem, zapowiadając jednocześnie, że przybywający do niego chorzy zostaną uleczeni. Swoje przesłanie Matka Boża wygłaszała do zgromadzonych po polsku, w gwarze warmińskiej. W ówczesnych czasach miało to wydźwięk symboliczny. W ostatnim objawieniu uczestniczyło około 50 tys. pielgrzymów.
Sanktuarium w Gietrzwałdzie – tradycyjne miejsce kultu Najświętszej Maryi Panny
Gietrzwałd i kult maryjny w Gietrzwałdzie sięga średniowiecza. Wiązał się z Pietą, a od początku wieku XVI z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem. Obraz umieszczony w miejscowym kościele ukazuje Maryję trzymającą na lewym ramieniu Boże Dziecię. Dowód kultu stanowiły przez wieki i obecnie oznaczają liczne wota dziękczynne, proszalne i ślubowane, umieszczane przy obrazie. W 1877 roku, jeszcze podczas trwania objawień, biskup warmiński – Filip Krementz zwołał specjalną komisję teologów oraz lekarzy, aby dogłębnie zbadali treść wypowiedzi oraz osobowość i wiarygodność wizjonerek, a także oddziaływanie objawień na społeczeństwo.
Kilka tygodni po wydaniu przez komisję pozytywnego stanowiska, w miejscu, w którym ukazywała się Matka Boża, powstała kapliczka z figurą Najświętszej Marii Panny. Ponieważ objawienia gietrzwałdzkie miały wymiar symboliczny i uniwersalny dla całej polskiej społeczności, do Gietrzwałdu zaczęły przybywać pielgrzymki z różnych regionów zniewolonej Polski. Głównie katolicy, ale też ewangelicy i protestanci. Duchowe skutki objawień szybko się rozpowszechniły i wśród pielgrzymów znaleźli się także Niemcy i Litwini.
Pod wpływem objawień, Gietrzwałd rozwinął się miedzy innymi o ruch trzeźwościowy. Powstało tu również zgromadzenie służek NMP Niepokalanej i została otwarta polska księgarnia. 1 września 1977 podczas uroczystości 100-lecia objawień Matki Bożej, ówczesny biskup warmiński Józef Drzazga, wydał dekret, w którym uznał objawienia gietrzwałdzkie za wiarygodne, nie będące w sporze z wiarą i moralnością chrześcijańską. Tym samym uroczyście zatwierdził kult objawień Matki Bożej w Gietrzwałdzie. Objawienia te znalazły się wśród 12 objawień maryjnych uznanych przez Stolicę Apostolską na świecie.
Historia Sanktuarium Matki Bożej w Gietrzwałdzie
Dzieje sanktuarium sięgają XV wieku. W 1500 roku został wybudowany i konsekrowany kościół pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Panny Marii. W późniejszym okresie świątynię wielokrotnie przebudowywano. Obecny kształt zawdzięcza ks. Augustynowi Weichselowi, który w latach1869-1909 był proboszczem parafii. W bulli z dnia 2 lutego 1970 roku papież Paweł VI nadał kościołowi w Gietrzwałdzie tytuł bazyliki mniejszej. Na ołtarzu głównym bazyliki znajduje się wspomniany wcześniej obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. W górnej jego części, na trzymanej przez dwóch aniołów wstędze, widnieje napis: Ave Regina Caelorum, ave Domina Angelorum, co oznacza „Bądź pozdrowiona Królowo Nieba, bądź pozdrowiona Pani Aniołów”.
10 września 1967 r. prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński przy współudziale kardynała Karola Wojtyły oraz biskupa Józefa Drzazgi dokonał koronacji obrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej. Na terenie sanktuarium znajduje się pobłogosławione przez Matkę Bożą źródełko. Pielgrzymi od lat czerpią z niego wodę, modląc się o uleczenia chorób i ulgę dla cierpiących. Obecnie sanktuarium jest jednym z najsłynniejszych miejsc pielgrzymkowych w Polsce. Rocznie odwiedza je około milion osób.
