Jezioro Dargin jest największym akwenem spośród sześciu dużych jezior, które tworzą kompleks znany pod nazwą Mamry. Jest rozległym zbiornikiem wodnym usytuowanym w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich, na północ od Giżycka, po środku szlaku wodnego prowadzącego z tego miasta do Węgorzewa.
Jezioro Dargin w liczbach
Nazwa jeziora Dargin pochodzi ze staropruskiego słowa, wywodzącego się prawdopodobnie z bałtyjskiego rdzenia „darg”, oznaczającego wilgoć i słotę. Powierzchnia zbiornika wynosi 3030 ha, długość maksymalna 10,1 km, a szerokość 5,6 km. Głębokość jeziora dochodzi do 37,6 m, natomiast jego średnia głębokość to 10,6 m. Długość linii brzegowej osiąga 37,6 km. Wyspy na jeziorze Dargin zajmują powierzchnię 3,5 ha. Lustro akwenu znajduje się na wysokości 116,2 m n.p.m., a wody stanowią objętość 321 180 tys. m3. W jeziorze przeważają następujące gatunki ryb: sielawa, szczupak, węgorz, sieja, płoć, leszcz, miętus i okoń.
Charakterystyka jeziora
Jezioro Dargin jest środkowym akwenem kompleksu Mamr. Od południa przechodzi do jeziora Kisajno, poprzez zwężenie nieopodal półwyspu Królewski Róg. Na zachodzie graniczy z jeziorem Łabap przy zatoce Dargina i dalej z Jeziorem Dobskim. Na wschodnim krańcu akwenu Dargin wąskim przejściem łączy się z jeziorem Kirsajty. Naprzeciw cypla, nieopodal przejścia znajdują się niebezpieczne dla żeglugi Głazy Sztynorckie, na które należy zwrócić szczególną uwagę. Głazy są oznakowane. We wschodniej i północnej części jezioro Dargin tworzy szeroką taflę, stanowiącą wspaniałe warunki do uprawiania żeglarstwa. Na północnym jego krańcu znajduje się ukryte w trzcinie wejście do kanału Sztynorckiego, łączącego jezioro z małym jeziorem Sztynorckim. W tym miejscu jezioro Dargin oddziela od Kirsajt most sztynorcki oraz wąska grobla, po której biegnie droga prowadząca do wsi Harsz.
Dargin posiada sześć dopływów, na które składają się m.in.: rzeka Radzieja, uchodząca do zatoki Łabap, niewielki ciek z rejonu wsi Harsz, dopływ z jeziora Skraż i z okolic wsi Poganty oraz kanał z jeziora Sztynorckiego. Na jeziorze znajdują się cztery małe wyspy. Największa o nazwie Ilma leży we wschodniej części, na granicy z jeziorem Łabap. Kolejne trzy, pod nazwą Kępy Poganackie, znajdują się na południowo – wschodnich brzegach.
Rzeźba dna zbiornika jest bardzo urozmaicona, głównie piaszczysta, a miejscami kamienista z wieloma głęboczkami i podwodnymi górkami. Stoki ławicy przeważnie są piaszczyste. Akwen ma średnio rozwiniętą linię brzegową, która w 80% jest porośnięta głównie trzciną i oczeretem. Roślinność zanurzona zajmuje ok. 25% powierzchni jeziora. Brzegi są wysokie, miejscami dość strome i zalesione. Otoczenie jeziora Dargin stanowią przeważnie lasy, łąki z nieużytkami oraz grunty orne. W okolicach jeziora Dargin leży kilka wsi. Na południu: Poganty i Róg Pierkunowski; na wschodzie Nowy Harsz, a na północy Skłodowo i znana wieś letniskowa Sztynort, w której znajduje się duży port jachtowy Sztynort.
Szlak wodny Giżycko – Węgorzewo
Przez jezioro Dargin przebiega malowniczy szlak żeglarski: ze stolicy Krainy Wielkich Jezior Mazurskich – Giżycka do znajdującego się na północ Węgorzewa. Ma on długość w linii prostej 25,2 km i jest oznakowany. Przez Dargin żegluje się także do Sztynortu lub na jezioro Dobskie. Ze względu na otwartą przestrzeń, akwen nawiedzany jest przez silne wiatry, co stanowić może pewne utrudnienie dla mniej wprawnych żeglarzy.
Podążając szlakiem z Giżycka do Węgorzewa, na początku pokonujemy krótki odcinek jeziora Niegocin, aby po chwili płynąć kanałem Łuczańskim (Giżyckim) przecinającym zachodnią część Giżycka. Nad kanałem, w odległości 200 m od jego wylotu na jezioro Niegocin, znajduje się most obrotowy. Stanowi on niebywałą atrakcję i ciekawostkę techniczną szlaku żeglugowego. Opuszczając kanał Łuczański płyniemy na jezioro Kisajno, mijając kilka wysp będących rezerwatem przyrody oraz półwyspy: Królewski Róg i Fuledzki Róg.
Następnie wpływamy na jezioro Dargin, aby po chwili dopłynąć do mostu drogowego, łączącego miejscowości Pozezdrze i Sztynort. Za mostem wpływamy na jezioro Kirsajty, nad którym kręcono sceny do filmu „Faraon” (faktycznie rozgrywające się na Nilu). Po krótkim czasie szlak wodny prowadzi na Mamry, gdzie ukazuje się nam zalesiona wyspa Upałty. Jest ona także rezerwatem przyrody, gdyż znajdują się na niej stanowiska lęgowe orła bielika. Z jeziora Mamry wpływamy na końcowy odcinek trasy długości 2,6 km, prowadzący rzeką Węgorapą i kanałem Węgorzewskim. Szlak kończy się w porcie w Węgorzewie.
Jezioro Dargin i jego urokliwe miejsca
Na półwyspie Fuledzki Róg, pomiędzy jeziorami Dargin i Dobskim znajduje się rezerwat krajobrazowy „Głazowisko”, w którym spotkamy kilka tysięcy głazów narzutowych. Natomiast po wschodniej stronie jeziora Dargin, w części łączącej go z Mamrami położony jest rezerwat torfowiskowy Mokre. Na obszarze 7 ha rośnie las łęgowy, gdzie można zobaczyć prawie dwustuletnie okazy starodrzewu dębowo – jesionowego osiągające wysokość 30 – 35 m.
Ciekawym miejscem na szlaku z Giżycka do Węgorzewa jest pałac w Sztynorcie, stanowiący siedzibę hrabiów von Lehndorffów. Trwa tam aktualnie renowacja obiektu zapewniająca przywrócenie jego dawnego blasku. Po zachodniej stronie kanału Sztynorckiego, na wzgórzu wznoszącym się nad Darginem, znajduje się neogotycka kaplica grobowa dawnych właścicieli Sztynortu, także poddana pracom renowacyjnym. Przepływając zachodnią częścią jeziora Dargin zobaczyć można półwysep Królewski Róg. Jego nazwa wzięła się stąd, że w czasie pobytu króla Prus na Mazurach z tego właśnie półwyspu zabierano go wraz ze świtą na łódź motorową i kierowano na nocleg do pałacu w Sztynorcie.
We wschodniej części jezioro staje się płytsze, oferując w rejonie wsi Pieczarki znakomite plaże. Na przybrzeżnych piaszczystych płyciznach można natrafić na okruchy bursztynu, a także na tzw. „strzałki piorunowe”. Strzałki te są w rzeczywistości skamieniałymi rostrami szkieletowymi prehistorycznych głowonogów zwanych belemnitami. Dogodne plaże i przyjemne porty żeglarskie znajdują się również przy północnych brzegach jeziora Dargin we wsi Harsz.
Zobacz również
Zdjęcie pochodzi z Wikimedia Commons na licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International. Autor zdjęcia: Schorle.
